دوست داشتن را آن رفیق مجازی بمن آموخت
او که نه با رنگ صدایم آشناست
نه برق نگاهم
و نه گرمی دستانم.....
بی هیچ چشمداشتی احوالم را میپرسد
و به انتظار سلام دوباره ام
مینشیند
تا خلوت این دل زنگار گرفته را
با کلمات پر محبتش بشکند
او همان است که صدایش با دل خاموشم
هم آهنگ است
دوستش دارم به اندازه ذره ذره تنهایم
و نهایت احساس خشکیده ام
او همان است که به دل ساده ام فهماند
و دوست داشتن چقدر زیباست!!!!

نظرات شما عزیزان:

zarrin

ساعت17:43---3 اسفند 1396

عالی
پاسخ:مرسی عزیزم

b.n

ساعت16:46---3 اسفند 1396

عزیزم وبلاگ زیبایی داری موفق باشی
پاسخ: مرسی عزیزم

sina

ساعت16:45---3 اسفند 1396

بسیار زیبا

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: